Blog: Het stroomstootwapen

“Mijn buurman staat bij me voor de deur met een mes en zegt dat hij mij wil vermoorden.” Bij het horen van die melding hoef ik niet lang na te denken. Ik ga er meteen naartoe. Terwijl ik in de auto zit denk ik: nu komt mijn stroomstootwapen goed van pas.

Als een van de eerste politiemensen kreeg ik de opleiding voor het stroomstootwapen. Wat ik dan nog niet weet, is dat ik ’m twee weken later al zal moeten gebruiken. Het is winter en ik draai een nachtdienst. De dienst begint rustig, maar in het holst van de nacht komt de melding over de dreigende buurman binnen. Mijn collega en ik komen als eerste aan. Al snel zie ik in het trappenhuis een man wat onhandig naar beneden komen, en ik weet meteen: “Dat is ‘m.”

Meerdere keren roep ik naar de man dat hij zijn handen moet laten zien, maar tevergeefs. Omdat ik niet weet of hij het mes nog heeft, besluit ik het stroomstootwapen op hem te richten. Twee rode lichtjes zijn zichtbaar op zijn borst. “Laat nú je handen zien!” roep ik. Weer gebeurt er niks.

Dan laat ik een stroomboog ontstaan, zonder de man daadwerkelijk een stroomschok te geven. Knetterend stroom is hoorbaar. Ik kan je vertellen, zijn handen kunnen op dat moment niet hoger de lucht in. De man wordt geboeid en door ons meegenomen. Ik ben blij dat ik het stroomstootwapen bij me had. Het gaf mij de kans om op iemand af te stappen die misschien wel een mes vasthield.

Gelukkig heb ik uiteindelijk geen stroomschok toe hoeven dienen, want het liefst doe je natuurlijk niemand pijn. Als het moet dan zal ik het wapen gebruiken, voor mijn veiligheid en die van mijn collega’s.