Blog: Mama is zoek

‘Ik ben mijn mama kwijt’, hoor ik als ik de 112-lijn opneem. Ik schrik van de huilende kinderstem. Het is 21.30 uur als de telefoon gaat en ik het huilende jongetje hoor. Ik vraag hem waar hij is en hij antwoordt dat hij op zijn bed zit. Het jongetje huilt met lange halen. Ik vraag natuurlijk gelijk waar hij woont, maar dat kan hij mij niet vertellen. Waarom niet? Wel oud genoeg om 112 te bellen en niet weten waar je woont. Er gaat van alles door mij heen. Is hij misschien op een voor hem onbekende plaats? Of logeert hij bij een vriendje?

Mijn ogen dwalen over het computerscherm. Ik zie dat hij met een vaste telefoonlijn belt. Ondertussen maak ik een melding aan op een onbekende straat. Mijn collega’s van de Real Time Intelligence, het RTIC, gaan zoeken. Gelukkig lukt het me om het jongetje wat rustiger te krijgen. Hij vertelt dat hij nog een zusje heeft die drie jaar oud is. ‘Hoe oud ben jij dan?’, vraag ik hem. ‘Ik ben vijf jaar’, zegt hij stoer. Na wat kletsen over en weer begrijp ik dat hij in zijn eigen slaapkamer is. Gelukkig maar.

Ondertussen zijn de collega’s van het RTIC, met behulp van het telefoonnummer, erachter gekomen waar het jongetje woont. Zijn voornaam klopt met de gegevens uit de gemeentelijke basisadministratie.

Ik vraag de jongen nog één keer hard te roepen naar zijn mama of papa. Ik hoor hem schreeuwen: ’Mama! Papa!’

‘Nee’, zegt hij teleurgesteld. ‘Ze komen niet.’ Inmiddels heeft mijn collega gebeld naar de bekende telefoonnummers van het gezin. Mama neemt niet op, papa gelukkig wel. ‘Mijn vrouw moet gewoon thuis zijn’, zegt de man. ‘Misschien zit ze buiten in onze jacuzzi en hoort ze de kinderen niet. Ik ga nu ook naar huis’, zegt hij.

Ondertussen is er een politieauto onderweg naar het adres van het gezin. Ik vraag het jongetje om eens uit het raam te kijken. Zachtjes hoor ik dat hij met zijn blote voetjes grote stappen maakt op het laminaat. Dan hoor ik het geluid van de openschuivende gordijnen. ‘Ja!’, roept hij. ‘Daar is mama.’ Ik slaak een zucht van verlichting en hij ook.

Hij is enorm blij en op dat moment komt zijn vader de slaapkamer in. Mijn collega’s die naar het huis waren gereden steken op dat moment hun hoofd over de schutting. De moeder zat inderdaad in de jacuzzi en kijkt enorm verbaasd naar mijn collega’s. De vader is zo trots op zijn zoon dat hij het aandurfde om 112 te bellen en verbreekt de lijn met mij. Zo eindigde ik mijn dienst met een big smile op mijn gezicht.