Blog: Mijn zoon doet zoiets niet

Als klachtenbehandelaar kreeg ik ooit een klacht onder ogen van een moeder met haar minderjarige zoon. Haar zoon zou op een opgevoerde bromfiets hebben gereden waarna hij door de politie van de weg was gehaald. De kosten? Ruim 750 euro om de bromfiets weer in originele staat terug te brengen.

Nu is een klacht bedoeld om te leren van gemaakte fouten of om het eventueel verloren vertrouwen in de politie te herstellen. Dus ik besloot te bellen met de moeder.

‘Tja, weet u meneer’, zo begon de moeder. ‘Het is best wel zuur voor mijn zoon dat hij zoveel kosten moet maken om de bromfiets weer rijklaar te krijgen.’

‘Daar heb ik wel een beeld bij, maar wat zou u willen dat ik voor jullie zou doen.’

‘Een tegemoetkoming in de kosten zou wel fijn zijn. Hij gaat natuurlijk niet helemaal vrij uit.’ Mijn hoofd vertrok toen ze dit vroeg.

‘Als klachtenbehandelaar kan ik niet aan dit verzoek voldoen, maar ik zal eens contact opnemen met mijn collega die uw zoon heeft bekeurd om te horen hoe het één en ander verlopen is.’

‘Dat zou wel fijn zijn en krijg ik daar dan een terugkoppeling van?’

‘Natuurlijk. Zodra ik hoor en wederhoor heb toegepast, kom ik bij u op de lijn.’

Direct belde ik met de verbalisant, de collega die de bekeuring heeft uitgeschreven, en ik schetste hem het zojuist omschreven verhaal.
‘Meneer’, zei de verbalisant, ‘ik kan me deze zaak nog goed herinneren. Ik reed op mijn politiemotor en klokte de snelheid van een bromfiets met een blauw kentekenplaatje op zestig kilometer per uur. Levensgevaarlijk. Als hij zonder helm met deze snelheid bij een aanrijding betrokken raakt, kan ik een slechtnieuws gesprek voeren met zijn ouders.’

Eigenlijk had ik zijn rijbewijs moeten invorderen en hem een bekeuring moeten geven. De officier van justitie bepaalt het boetebedrag, en dat liegt er niet om. Op de rollentestbank haalde de bromfiets een snelheid van bijna zeventig kilometer per uur. Ook dit was bekeuringswaardig. In de bromfiets was een begrenzer gemonteerd die de maximale snelheid van 25 kilometer per uur kon overschrijden. Omdat ook dit een strafbaar feit betrof had ik bekeuringen kunnen schrijven waar hij een hele nieuwe bromfiets voor had kunnen kopen. Dit vond ik te ver gaan. Hij moet leren van zijn fouten en dat kan ook met één boete. Ik heb de begrenzer eruit laten halen.’

Ik dankte de verbalisant hartelijk en nam wederom contact op met de moeder. Tijdens het herhalen van het verhaal van de verbalisant, werd de moeder steeds stiller. Toen ik klaar was met mijn betoog hoorde ik een hele lange diepe zucht. ‘Meneer’, zo vervolgde ze. ‘Weet u wat? Ik trek de klacht in. Fijn u te hebben gesproken. Ik had gewoon nooit verwacht dat mijn zoon dit zou doen.’