‘Ik dacht altijd dat een drugshandelaar veel geld had’

‘Ik werkte op dat moment al zes jaar met dat transportbedrijf samen. Ik kende de baas en zijn chauffeurs goed. Het bedrijf vervoerde onze bloemen regelmatig naar Noorwegen. Ik heb nooit argwaan gehad en vertrouwde de eigenaar van het bedrijf. Toch kreeg ik op een dag het bericht dat één van zijn chauffeurs was aangehouden in Noorwegen met drugs in zijn lading. Vermoedelijk was de eigenaar hier verantwoordelijk voor. Daarom werd hij aangehouden.’

Recherche op de veiling

'Natuurlijk ken ik dit soort verhalen van andere bloemhandelaren die dit ook hebben meegemaakt, maar toen ik hoorde dat een van míjn transporteurs werd verdacht van drugssmokkel dacht ik: dit kan niet waar zijn. De recherche kwam hier langs om zijn vrachtwagens in te nemen. Die stonden nog op mijn terrein. Dan gaat zo’n verhaal natuurlijk rond hier, op de bloemenveiling.'

'Als eigenaar van mijn bloemengroothandel regel ik het transport van onze bloemen. Die gaan namelijk niet alleen richting Noorwegen, maar naar klanten door heel Europa. Voor het vervoer heb ik hier een groot aantal eigen vrachtwagens staan, maar dat is niet genoeg. Daarom huur ik ook externe transportbedrijven in. Ik wil namelijk niet nog meer eigen vrachtwagens. Ik wil mij vooral focussen op de bloemen, niet op transport. Ik heb een bloemenbedrijf en dat wil ik graag zo houden.’

Dilemma

‘Om die reden huurde ik regelmatig het bedrijf in dat uiteindelijk werd verdacht van medewerking aan drugshandel. Toen de eigenaar werd aangehouden, was zijn personeel overtuigd van zijn onschuld. Maar de wijkagent zei: “Als hij langer dan drie weken vastzit, kun je ervan uitgaan dat het niet klopt.” Op dat moment was dat nog niet zo, waardoor ik voor een dilemma stond. Misschien was het bedrijf schuldig aan drugshandel, maar ondanks dat voelde ik mij verantwoordelijk voor zijn medewerkers. Zij konden er niets aan doen en ik had de afgelopen jaren zonder problemen met ze samengewerkt. Ik wilde niet dat die mannen hierdoor geen brood op de plank zouden hebben. Ik besloot ze daarom gewoon door te betalen.'

'Een paar weken na de aanhouding van de eigenaar ging het bedrijf failliet, waardoor ik ook niets meer kon doen voor het personeel. Ik wist daarvoor wel dat de eigenaar soms krap bij kas zat. Dan belde hij bijvoorbeeld om te vragen of ik een factuur wat eerder kon betalen. Dat vond ik altijd prima, want dat kan iedereen overkomen. Maar daardoor had ik juist geen vermoedens van drugshandel, want ik denk altijd: wie zich daarmee inlaat, die heeft geld. Dat was bij hem niet zo.’

Wachtende klanten

‘Gelukkig had de drugsvondst geen grote financiële gevolgen voor mijn bedrijf, omdat het voor mijn bedrijf niet de meest belangrijke lading was. Maar ik vond het wel heel vervelend voor de klanten die op hun bloemen zaten te wachten. Soms zijn er namelijk wel zestig klanten verbonden aan één lading bloemen. Ook moest ik weer op zoek naar een nieuwe chauffeur voor de route naar Noorwegen. Gelukkig kende ik nog wel iemand, maar voordat het vervoer weer net zo soepel gaat als voorheen, ben je soms wel drie of vier maanden verder. Een chauffeur die al jaren dezelfde route rijdt kent de weg en weet bij wie hij moet zijn. Een nieuw iemand moet van voor af aan beginnen.’

'Ondanks dat ik geen grote financiële schade heb geleden, is het toch heel vervelend om zoiets mee te maken. Je wil niet dat je bedrijf aan drugshandel gelinkt wordt. Daarom zeg ik altijd tegen anderen: “Screen je mensen goed.” Dat deed ik zelf ook al wel, maar ik ging er altijd vanuit dat iemand die samenwerkt met criminelen veel geld en dure vrachtwagens heeft. Dat bleek niet zo te zijn.’

De Politiepodcast over drugslabs al gehoord? Beluister ‘m hier.