Blog: Ik moet huilen als ik u aankijk
Nederland - Mijn diensttelefoon gaat; ‘Robin waar ben je, we moeten een leerling van school gaan halen, omdat we bang zijn dat deze misschien wordt neergestoken’. Al snel zijn we met meerdere collega's onderweg naar school om de leerling van school te halen, omdat we ons grote zorgen maken over zijn veiligheid.
Het hoort bij mijn werk, een van mijn politietaken is jeugdzorg. Daarbij moet je denken aan jeugdgroepen, criminele jeugd en ook de sociale media platforms. Ik vind het heerlijk om tussen de jeugd aanwezig te zijn, op straat en online. Het leert mij de jeugd te begrijpen.
Maar achter mijn lach op straat en online schuilt ook heel vaak emotie. Emotie van een politieagent die naast zijn werk ook partner en papa is. Emoties die ik tijdens mijn werk niet uit kan schakelen.
Ze komen ook naar boven als ik niet veel later de print-screens van Snapchat lees van het gesprek tussen de daders en het slachtoffer, de leerling die we eerder van school haalden. ‘Ik wil niet dood, het spijt me, kunnen we dit alsjeblieft oplossen. Ik ben nog veel te jong’, schrijft de jongen.
De reactie: ‘We komen je zoeken, je gaat geprikt worden’, geeft me kippenvel over heel mijn lichaam. Vooral omdat ik zie wat er de laatste tijd op straat, maar ook online onder de jeugd en jeugdgroepen allemaal gebeurt. Dit is de harde werkelijkheid.
Tijdens het persoonlijke gesprek met de leerling moet ik mezelf groot houden. Vooral als hij zegt; ‘Soms ben ik zo leeg van binnen, ik kijk dan naar het plafond en vraag me af waarom ik leef, maar ik houd van mijn mama, mijn mama is mijn alles en daar leef ik voor.’
Ik voel de angst en de emotie van de leerling en dat komt keihard binnen. ‘Ik kan u niet aankijken als ik met u praat meneer, want dan moet ik huilen’, zegt hij.
In de kantine word ik even gered door een bak koffie die ik krijg van een collega. Ik moest even een break. Even weglopen uit het emotionele gesprek.
Toen ik zo oud was als deze leerling speelde ik nog buiten met mijn vrienden. Ik was niet bang, ik had geen angsten. Ik maakte plezier. Ik was kind, zoals het hoort te zijn. En ik werd niet bedreigd op Snapchat of andere social media.
De laatste tijd vallen er veel te veel slachtoffers onder minderjarigen. Ze hebben echt geen idee wat ze zichzelf en hun thuisfront aandoen met deze vreselijke dingen.
Deze leerling was net vijftien, een aantal dagen ouder dan de dader(s) van pas veertien jaar oud…..
En dit is een van de zovele incidenten die er momenteel spelen onder jongeren.
Van 11 t/m 17 oktober vindt een landelijke wapen inleveractie plaats. Kijk voor meer informatie en het dichtstbijzijnde inleverpunt op www.dropjeknife.nl
