'Ik werkte ruim een jaar met hem toen het noodlot toesloeg'

Jeroen Leuwerink heeft de opleiding tot agent nog maar net afgerond als hij in oktober 2020 op de snelweg bij Nuenen aangereden wordt tijdens zijn dienst. Hij heeft het ongeluk niet overleefd. Jeroen was een ontzettend lieve en collegiale man, die nooit ruziemaakte. Ik had een goede band met hem”, begint wijkagent Dafna die zijn praktijkbegeleider was. Ze werkte ruim een jaar nauw met hem samen toen het noodlot toesloeg. “Die bewuste dag zouden we nog afspreken want ook privé ging ik met hem om, maar dit moest ik op het laatste moment verzetten. Ik wou dat ik dat nooit had gedaan. Hij ging de nachtdienst in en ik lag op tijd in bed, met de gedachte dat ik Jeroen binnenkort zou bellen om een nieuwe afspraak te maken. Om kwart over elf kreeg ik een telefoontje dat er een ongeluk was gebeurd. Toen me verteld werd dat Jeroen hierbij betrokken was, kon ik het niet geloven.”

Nadat Betsy, de chef van Jeroen, het telefoontje over de aanrijding kreeg, is zij naar de plek van het ongeluk gegaan om het lichaam te bergen. “Op dat moment zakt de grond onder je voeten weg. Enerzijds zit je in een werkmodus maar anderzijds weet je wat dit voor de familie betekent, en wat het voor ons betekent.
Jeroen was een rustige jongen die net aan zijn carrière was begonnen. Hij had zijn opleiding afgerond en wilde graag motoragent worden, dat proces was net in gang gezet. Hij stond in een heel nieuwe fase van het leven en had alles op orde, dat is zo abrupt afgekapt.”
Nadat Betsy, de chef van Jeroen, het telefoontje over de aanrijding kreeg, is zij naar de plek van het ongeluk gegaan om het lichaam te bergen. “Op dat moment zakt de grond onder je voeten weg. Enerzijds zit je in een werkmodus maar anderzijds weet je wat dit voor de familie betekent, en wat het voor ons betekent. Jeroen was een rustige jongen die net aan zijn carrière was begonnen. Hij had zijn opleiding afgerond en wilde graag motoragent worden, dat proces was net in gang gezet. Hij stond in een heel nieuwe fase van het leven en had alles op orde, dat is zo abrupt afgekapt.”

Het team waar Jeroen in werkte was volgens Dafna al hecht, maar is na deze gebeurtenis alleen nog maar hechter geworden. “Daarnaast ben ik zelf ook veel alerter tijdens het werk en denk ik altijd na over hoe ik iets zo veilig mogelijk kan aanpakken. Als er een melding op een snelweg is, dan voel je de sfeer onder de collega’s veranderen. We letten meer op elkaar. Bij elkaar vinden we de steun om door te gaan, want we kunnen niet stil blijven staan.”
Betsy: “De betrokkenheid onder collega’s is echt enorm. We lachen en we huilen samen. Dat merkte je zeker in  die periode. Vanuit het hele land kregen we van verschillende eenheden bloemen, het stond hier helemaal vol. We hebben een erehaag voor hem gemaakt en een mooie uitvaart gehad met volledige korpseer, geheel naar wens van de familie. Jeroen was zo ontzettend trots dat hij agent was geworden, het is verschrikkelijk.”

Met het team zijn Betsy en Dafna vandaag in Warnsveld bij de Tuin van Bezinning om Jeroen te herdenken. De politie richtte dit nationaal monument op als eerbetoon aan politiemensen die zijn omgekomen tijdens het werk. “Collega’s zien het als een stukje afsluiting. Daar vinden we steun onder elkaar. Maar het zal ook best emotioneel worden”, aldus Dafna.
“Doorgaans denk ik vaak aan de leuke tijden met Jeroen, we hadden bijvoorbeeld altijd veel lol om een wegrestaurant, daar kwamen we regelmatig als we samen op de auto zaten. Dan denk ik aan zijn unieke en aanstekelijke lach. Maar op dit soort momenten speelt die avond zich weer van voor af aan af in mijn hoofd en denk ik aan wat er gebeurd is. Hoe ik die avond naar bed ging, en wakker gebeld werd. Dat moet ik nog steeds een plekje geven.”