Terugblik 2023: ‘Ik was blij dat ik in het rampgebied kon helpen’

‘Het was een grote ravage in het rampgebied. Gebouwen waren ingestort, mensen waren vermist. Heel heftig allemaal. Er waren vier reddingsgroepen van USAR.NL ter plekke. Bij elke groep gaan twee honden met geleiders mee. Op het moment dat de honden een slachtoffer hebben gelokaliseerd, gaan ze in de bench. Daarmee houdt mijn taak niet op. Ik help mee met boren, hakken en zagen om bij het slachtoffer te komen. Het klinkt raar, maar ik had het niet willen missen. Het was mijn eerste uitzending voor USAR.NL. Ik ben ervoor opgeleid om mensen in deze situaties te helpen. Je weet dat je het verschil kan maken, daar heb ik voor getraind. Dat wil je toepassen.’

Dankbaar

‘De bewoners in het rampgebied waren erg dankbaar. We kregen koekjes en drinken. Ik vond dat mooi om te ervaren. Mensen waren dankbaar, ook al hadden we slecht nieuws. De gebeurtenis die mij het meest is bijgebleven was tijdens de eerste nacht. We hadden een vrouw gevonden in een kelder van een appartementencomplex. Haar benen zaten bekneld, maar ze was nog goed aanspreekbaar. Ze zei dat ze haar benen nog kon voelen. We zijn uren met haar bezig geweest. Er lag een draagmuur op haar bekken; haar benen bleken toch afgestorven. De medic in ons team liet weten dat de vrouw het waarschijnlijk niet ging overleven. We maakten toen samen een afweging: gaan we deze vrouw proberen te bevrijden? We waren bezig in een onstabiel pand en er waren nog veel naschokken. Overal waren nog levende mensen die meer kans maakten op een goede afloop. We hebben toen met elkaar de beslissing genomen dat we door zouden gaan met andere slachtoffers. De vrouw had daar begrip voor, dat vond ik mooi en bijzonder. We hebben haar aan haar familie overgedragen. Zodat ze niet alleen was in haar laatste momenten.’

Nazorg

‘De nazorg was goed geregeld. Toen ons werk in Turkije er opzat, kreeg ons team de ruimte om in Spanje alles samen te verwerken. Wie wilde kon met een psycholoog praten. Toen ik thuiskwam, kreeg ik een week vrij. Dat had ik ook wel even nodig. Zo kon ik weer in mijn gewone leven komen, ik had een paar dagen nodig om te acclimatiseren. Zes weken na de uitzending heeft een psycholoog van USAR.NL nog bij mij gecheckt hoe het ging en gevraagd of ik hulp nodig had.’

Nog een aardbeving

‘In september werd Marokko getroffen door een zware aardbeving. USAR.NL stond paraat. Ik wist dat ik ook weer mee mocht. Ik voelde de adrenaline. Misschien nog wel meer dan voor Turkije, omdat ik nu weet wat me te wachten staat. De Marokkaanse autoriteiten hebben ons echter niet om hulp gevraagd. Dat frustreerde. Ik zag de ellendige beelden uit het rampgebied. We hadden daar snel kunnen zijn om te helpen.’

14 politiemedewerkers bij USAR

De Nederlandse reddingsgroepen van USAR.NL hebben in Turkije twaalf mensen levend onder het puin vandaan gehaald. Naast hondengeleiders maakten ook andere medewerkers van de politie deel uit van het team, onder wie ICT-deskundigen, een liaison, een security officer en een woordvoerder. Het hele team in het rampgebied bestond uit 65 leden, van wie er 13 bij de politie werken. Ook zat er voor USAR.NL een politiecollega in Ankara voor de afstemming met de Turkse autoriteiten en de Nederlandse ambassade.

Dit verhaal maakt deel uit van een vierdelige interviewserie waarin politiemedewerkers terugblikken op het afgelopen jaar.